هنر مندانی که متعلق به مردم هستند

بازدید از یک نمایشگاه خیریه همیشه برای مخاطبان شیرین است، زیرا در واقع یک تیر دو نشان را هدف می گیری. هم از یک نمایشگاه هنری بازدید کرده ای و هم در یک کار عام المنفعه شرکت جسته ای. بسیاری از هنرمندان هستند که در این زمینه پیشقدم می شوند تا به هر نحو که شده سهمی در یک نمایشگاه اینچنین داشته باشند.
    کیوان سرلک فر یکی از همین هنرمندان است که هر سال به همین بهانه نمایشگاهی برگزار می کند تا سهمی در این زمینه داشته باشد. این خوشنویس که ششمین نمایشگاه آثار خوشنویسی خود را به نفع کودکان ام اس چندی است در موزه رضا عباسی تهران برپا کرده، سال هاست در این رشته فعالیت می کند.
    «فرصت عشق» نام این نمایشگاه است که در آن 60 اثر خوشنویسی از این هنرمند به نمایش درآمد. او به خوشنویسی به مثابه ابزاری برای بیان حرف های ناگفته ای نگاه می کند که سال ها برای بیان آنها به دنبال فرصتی می گشته است. در واقع به عقیده او، هنر خوشنویسی یکی از جذاب ترین رشته هنرهای تجسمی است که در طول قرن ها به وسیله هنرمندان صاحب سبکی مانند میرعماد حسنی که به عنوان پدر نستعلیق ایران و همچنین عبدالمجید طالقانی به وجود آمد و آرام آرام در دل مردم جا پیدا کرد.
    او معتقد است برای تحقق خوشنویسی واقعی، ترکیب و آمیزش چند عامل لازم است. عواملی مانند درک جامعه از نوشتار، مهارت و درک خط و داشتن نوعی خلاقیت فردی که باید در چارچوب کاملامشخص متجلی شود.
    او در این نمایشگاه آثارش را به شیوه شکسته نستعلیق عرضه کرده است. این شیوه نگارش سال ها پیشتر از شاخه نستعلیق و برای تند و روان نویسی به وجود آمد. خوشنویسان در آن زمان در برخی موارد مجبور بودند آثار خطی را بسرعت خلق کنند، اما نستعلیق با تمام محاسنش نمی توانست پاسخگوی این امر باشد.
    در این خط بعضی حروف و کلمات به هم متصل و برخی کوچک تر، بزرگ تر یا کشیده تر با پیچ و خم بیشتری نوشته می شوند. خط شکسته نستعلیق از قرن یازدهم به بعد یعنی پس از تکامل خط نستعلیق ایجاد شد و به وسیله استاد درویش عبدالمجید طالقانی دارای اصول و قواعد استوار گردید.
    خوشنویسان برجسته معتقدند اگر در نوشتن این خط صرفا به زیبایی و اصول آن توجه شود غیراهل فن از عهده خواندن آن بر نخواهند آمد. نکته ای که سرلک فر در این نمایشگاه به آن توجه داشته و در بسیاری موارد آن را رعایت کرده است.
    
    قصه محبوب من
    نمایشگاه نقاشی های راشین خیریه با عنوان «قصه محبوب من» که چند روزی است در نگارخانه دی به نمایش درآمده است تجربه خوبی از آشتی مردم با هنر می تواند لقب گیرد.
    هرچند این اولین نمایشگاه نقاشی این هنرمند به حساب می آید، اما استقبال خوبی از این آثار به عمل آمد تا جایی که در همان لحظات اول افتتاحیه، تعدادی از نقاشی ها به فروش رفت. یکی از نکات مهم این نمایشگاه آن است که این هنرمند قیمت آثارش را پایین تر از قیمت های رایج در نظر گرفته تا به گفته خودش از این طریق در کشاندن نقاشی به خانه های مردم سهیم باشد.
    اغلب آثار او در ابعاد بزرگ ارائه شده اند و حتی تعدادی از آنها سه لته ای هستند و عمدتا از تکنیک اکریلیک در ارائه آنها استفاده شده است. در سالن ورودی گالری دی، مجموعه ای از چند تابلوی کوچک به چشم می خورد که عنوان «خاتون آبی» برای آنها انتخاب شده و به تصویرسازی های خیریه نزدیک هستند. خیریه 31 ساله، در این نمایشگاه 3 مجموعه از نقاشی های خود را با عنوان های بازگشت به گذشته، راوی و مجموعه قاجار به نمایش گذاشته است. مجموعه هایی که هم در آنها ردپایی محکم از نگاه شخصی این هنرمند به جهان مشاهده می شود و هم رگه هایی از دلبستگی او به گذشته وجود دارد.
    خیریه خودش می گوید: «به ادبیات کهن فارسی علاقه دارم و متونی چون اشعار مولانا الهام بخش کارهایم بوده است.»
    او توضیح می دهد: «در نقاشی هایی که براساس این متون طراحی می کنم، نکاتی چون استفاده از المان های شرقی با بیان مدرن وجود دارد که مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است. تلفیق سنت و مدرنیته و نگاه طنز به موضوعات از ویژگی هایی است که مایلم در کارهایم وجود داشته باشد. گرایش به سوی خلق آثار ذهنی و تخیلی، سرمایه ای است که از سال ها تجربه کاری در تصویرسازی کتاب به دست آورده ام.» او هنرمندی است که به هر 3 رسانه نقاشی، تصویرسازی و انیمیشن علاقه مند است. با این حال از نقاشی کردن بیشتر لذت می برد.
    خیریه معتقد است: «در نقاشی، آزادی بیشتری دارم. نگاهی گذرا به تاریخ هنر معاصر نشان می دهد که در تعریف جدید، دیگر مرزی میان هنرها وجود ندارد و هنرمند بسته به ایده ای که دارد می تواند یکی از رسانه ها را برای بیان عقاید و احساسات خود برگزیند. ویژگی مشترک من در هر سه این رسانه ها، استفاده از متون و ادبیات فارسی یا داستان هایی است که به آنها علاقه مندم و در ذهنم نقش بسته اند.» گالری دی در خیابان نیاوران، ابتدای پاسداران، تنگستان چهارم، کوچه ناز یک، بن بست ترانه، پلاک 3 واقع شده است.
    
    توانا بود هرکه دانا بود
    بعد از نزدیک به 3 دهه نمایشگاه عکس های کاوه گلستان با عنوان «توانا بود هرکه دانا بود» از مجموعه مدارس و دانش آموزان روستایی در گالری شماره 6 به نمایش درآمد تا برخی از آثار کمتر دیده شده این هنرمند به نمایش عموم درآید.
    حدود سال 1351 انتشارات فرانکلین ـ که آن زمان چاپ کتاب های مدارس را به عهده داشت ـ پیشنهاد عکاسی از دانش آموزان مدارس سراسر کشور را به زنده یاد کاوه گلستان داد و از او خواست دور تا دور ایران زمین را بگردد و عکاسی کند تا آنها با دانش آموزانی که قرار است این کتاب ها را برایشان چاپ کنند، آشنا شوند.
    همان سال ها بخشی از این مجموعه پرتعداد در گالری سیحون به نمایش گذاشته شد و بعد از 3 دهه یکی از عکس های آن مجموعه برای نمایشگاه گروهی «تداوم» که چندی پیش در گالری شماره 6 برپا شده بود، انتخاب شد.گالری شماره 6 در این نمایشگاه مجموعه کامل تری از این عکس ها را که شامل 30 عکس به انتخاب هنگامه گلستان، همسر زنده یاد کاوه گلستان می شود، در قالب نمایشگاه انفرادی این هنرمند با عنوان «توانا بود هر که دانا بود» به نمایش درآورده است. براساس این گزارش، ماه گذشته در حاشیه برپایی نمایشگاه گروهی تداوم، یک روز از برنامه گالری به نام کاوه گلستان نامگذاری شد. نگارخانه شماره 6 در خیابان خردمند شمالی، کوچه هجدهم، پلاک 66، طبقه همکف واقع شده است.